تأثیر تمرین هوازی به همراه مکمل رزوین بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگرc و سیرتوئین1 در زنان دیابتی نوع 2

هدف: فعالیت بدنی به همراه مکمل های گیاهی، پایه ای در درمان دیابت در نظر گرفته شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تآثیر تمرین هوازی به همراه مکمل رزوین بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگرc و سیرتوئین 1 در زنان دیابتی نوع 2 انجام شد مواد و روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و یک سویه کور، 27 زن مبتلا به دیابت نوع دو (32/5±94/27 سال و نمایه توده بدنی: 3/5±66/28 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت در دسترس و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (18) نفر و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک در برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای به صورت سه جلسه در هفته و با شدت 75-65% حداکثر ضربان قلب شرکت داده شدند و گروه تجربی دوم علاوه بر تمرین، روزانه به مدت 60 روز از مکمل رزوین که حاوی 400 میلی گرم رزوراترول بود، دریافت کردند. در حالی که در این مدت افراد گروه کنترل زندگی معمول خود را داشتند و هیچ مداخله ای در مورد آن ها اعمال نشد. یافته ها: وزن بدن، دور کمر به باسن، سطوح قند خون ناشتا، کلسترول تام، تری گلیسیرید، ldl، نسبت کلسترول تام به hdl (tc/hdl.c) و شاخص آتروژنیک (ldl.c/hdl.c) در گروه تمرین به طور معنی داری کاهش یافت(05/0>p)، در حالی که hdl.c و سیرتوئین1 افزایش معنی-داری یافت (05/0>p). از سویی 8 هفته تمرین هوازی به همراه دریافت مکمل رزوراترول منجربه افزایش معنی دار در سیرتوئین1 و کاهش معنی دار در کلسترول-ldl و شاخص آتروژنیک شد. تغییرات در دیگر متغیرها در این گروه معنی دار نبود (05/0<p). پروتئین واکنشگرc در هردو گروه تجربی تغییر معنی داری نیافت(05/0<p). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند احتمالا مصرف مکمل رزوراترول تأثیری برhs-crp و بیان آنزیم سیرتوئین1 ندارد، ولی یک دوره تمرین هوازی هشت هفته ای باعث افزایش بیان و فعالیت این آنزیم می شود.